Niemalże każdy z nas, gdy wchodzi w świat jakiejś gry, mniej lub bardziej jest zadowolony z otrzymanych rezultatów. Pochłaniamy fabularne smaczki, przechodzimy z misji na misje oczekując finału, kładziemy nacisk na maksymalne przejście gry, itd.. Wtedy zatracamy się w tym i nie zauważamy jak wiele absurdów nas tam czeka. W końcu, czemu ma być realnie? To tylko gry i wiadomo, że aż nazbyt realistyczne pozycje nie przyniosłyby tyle uśmiechu i frajdy jak te tytuły, które emanują w absurdalne sytuacje. Oto lista kilku absurdów, które zauważyłem ostatnimi czasy, liczę na waszą znajomość gier i zaprezentowanie swoich postrzeżeń.
1. Misje poboczne
Misje poboczne, może same w sobie nie są absurdalne, ale zauważcie drugie dno tego. Weźmy za cel gry sandboxowe. Główna misja? Uratować świat, rodzinę, chomika, samych siebie. Czasu jest mało, liczy się każda sekunda. A większość z nas co robi? Zbiera ziółka, zwiedza świat i wykonuje zadania poboczne. Mamy godzinę na uratowanie córki? Spokojnie, zdążymy przez ten czas uratować dwudziestu innych ludzi, pomożemy rozesłać korespondencje, itp. Absurdalne? Owszem, ale kto mi powie, że nie kocha misji pobocznych?
2. Strzelanie w beczki
Co niektórzy pewno nie wiedzą, że w życiu realnym, gdy strzelimy w beczkę z benzyną, jedyne co się stanie to dziura i wylewająca się z niej ciecz. A co pokazują nam produkcje? Serie wybuchów, nie tylko samych beczek, ale wszystkiego obok nich.
3. Skok wiary
Oczywiście chodzi głównie o serię Assassin’s Creed, która skok wiary uwydatniła w swoich produkcjach i zrobiła z tego kluczowy element gry. Ale przyznać trzeba, że bardzo satysfakcjonujący. Skok z 30 metrów do siana? Realistyczne, nie ma co.
4. Przebieranki
W świecie elektronicznej rozgrywki są takie produkcje, które dzięki przebraniu, możemy liczyć na incognito. Najbardziej słynie z tego seria Hitman – na szczęście w tym wypadku niektórzy mimo przebrania mogą nas rozpoznać po czasie. Ale w serii Grand Theft Auto tego nie ma. Mówię oczywiście o zmianie wyglądu samochodów. Goni nas pięć radiowozów? Nic nie szkodzi, wjeżdżamy na ich oczach do warsztatu samochodowego, tam zmienia się kolor auta i voilà, możemy jechać dalej mijając owych gliniarzy.
5. Inwentarz
Wiemy, że bohater jest przebiegły, wysportowany, odważny i przejdzie każdą burzę bez najmniejszych przeszkód. To już jest nad wyraz absurdalne, ale posiadanie ekwipunku a w nim sto różnych rzeczy, broni, zbroi, bije na głowę swoją niedorzecznością. Takie coś można głównie zaobserwować w grach roleplay (niektóre mają limity – które i tak są niebotyczne), ale nikomu to nie przeszkadza, bo chętnie wykupujemy kolejne zbroje, następne bronie oraz zbieramy ziółka na mikstury. Dzięki temu możemy poczuć się jak każda kobieta ze swoją torebką bez dna, gdzie mieści się w niej wszystko.
6. Zagadki w (niektórych) przygodowych grach
No dobrze, pod kratą jest kluczyk. Znajdź rurę, palnik i nić dentystyczną. Nie, nie patrz, że obok leży jakaś linka – to musi być nić dentystyczna. Ok, masz już wszystko? Super. Roztop palnikiem posiadaną rurę, zrób z niej haczyk, wygraweruj swoje inicjały, połącz to z nicią dentystyczną i wyjmij kluczyk. Tak, wiem. Mogłeś po prostu włożyć tam rękę, ale koniecznie musiałeś zrobić te przedmioty, by było fajniej i historia była dłuższa.
7. Wspinaczka
Lara Croft, Książę Persji, Asasyni i wielu innych miało nie lada pole do popisu. Bieganie po ścianie, skakanie po hakach, pnączach, głazach i bóg wie po czym jeszcze. A wszystko to na jednym oddechu, zero zmęczenia, zero zatarć i maksymalna frajda, bo taki sposób “lokomocji” cieszy gracza i to bardzo.
8. Fabuła
Przyznajmy szczerze, że większość gier ma absurdalne historie. Uratowanie świata w kilkuosobowej drużynie, pokonanie wrogich żołnierzy w pojedynkę, czy wendeta na zabójcach córki, matki, ojca, dziadka, pradziadka, psa, chomika, czy rybek akwariowych to codzienność.
9. Regeneracja życia
Jeszcze parę lat temu do regeneracji życia potrzebne były apteczki, bandaże, tudzież środki przeciwbólowe. Nie ważne, czy dostałeś serią z uzi w brzuch, czy odstrzelono ci nogę wyrzutnią rakiet – wystarczyła apteczka. Absurdalne, tak samo również to jak jest teraz. Krwawisz, ledwo co żyjesz i najlepszym sposobem jest po prostu poczekać w ukryciu i czekać, aż rany zagoją się w 5 sekund.
10. Umiejętności bohatera
Niby przeważnie bohater jest laikiem, po raz pierwszy widzi broń, nie wie jak jej użyć, co z nią zrobić, jak wymierzyć i jak strzelać. Tylko, że nie widać tego zbytnio w żadnej grze. Mamy wrażenie, że po raz kolejny sterujemy jakimś macho komandosem, który urodził się z bronią w ręku a zabicie kogoś przychodzi mu z łatwością.
11. Tłumiki
Uczta dla koneserów cichego zabijania, eliminowania kolejnych celów tak by nas nikt nie usłyszał. Wszystko byłoby okej, gdyby nie fakt, że w rzeczywistości tłumik tylko troszkę wycisza hałas, a nie jak w grach tłumi go maksymalnie.
12. Chowanie się
Bubel widoczny głównie w grach z perspektywy trzeciej osoby. Chowamy się za rogiem, czy za przeszkodą. Nie ważne, że wystaje nam czubek głowy, nie ważne, że wychylamy się. Nikt nas nie widzi. A chowanie w ciemności? Również nie stanowi problemu, w końcu wystarczy troszkę cienia, parę liści krzaczka, aby skryć się. A jak nie raz nam świecą trzy diody na głowie (Splinter Cell)? Nic nie szkodzi, to niezauważalne.
Absurdy ułatwiają rozgrywkę, umilają czas oraz w większości przypadków przedłużają go. Czy gdyby gry nie uświadczyły tychże rzeczy, byłyby grywalne? Wielu z nas narzeka na to, że to wszystko już było, nie ma realności w tym – ale pomyślmy na spokojnie. Gdyby wszystko było zaprezentowane jak w życiu to byłoby szaro, nudno. Jeden strzał i po nas, przejście z punktu A do punktu B trwałoby wieki, a jakby czas nam deptał po piętach i mielibyśmy go mało, nie uświadczylibyśmy dodatkowej – pobocznej przygody.
Głupotek w grach jest zdecydowanie więcej, dlatego czekam na wasze opinie, spostrzeżenia i pomysły własnych absurdów, które byłyby mile widziane w produkcjach.